تناسب نیروهای انقلابی و ساختارهای اداری

اغلب نیروهای فرهنگی که دل در گرو انقلاب دارند پس از پشت سرگذاشتن مراحل رشد تشکیلاتی، به نقطه ای رسیده اند که حال برای خدمت مضاعف به انقلاب، آیا وارد ساختار اداری(تشکیلات فرهنگی) شوند( به قولی استخدام شوند) یا همان شیوه کار مبتنی بر توانمندی های مردمی( شاید بشود گفت کار خصوصی) را پیش ببرند؟!

* در کشور ما که ساختار اداری آن سابقه 50 تا 60 ساله دارد، عده که وارد کار دولتی و اداری میشوند، به راحتی هضم آن شده و اختاپوس روزمرگی دست و پای آنان را برای گام های بلند می بندد و در نتیجه آن آرمان های قبل از ورود به ساختار، فراموش می شود!

* عده ای از نیروهای فرهنگی انقلاب با این روحیه وارد ساختار می شوند که در برابر گرداب هضم شدن در ساختارهای اداری و روزمرگی، سنگرهای تحول خواهی در این ساختارهای کهنه را حفظ کنند و راه را برای اقدامات مردمی هموار کنند.

* عده ای هم کار فرهنگی-مردمی و به تعبیری خصوصی را می پسندند و راه رسیدن به آرمانهای انقلاب را از دل کارهای مردمی می بینند.

عمل زدگی افراطی+کار تئوریک افراطی؛ آفت های جبهه فرهنگی انقلاب

هم اکنون جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی در حوزه نیرویی با دو آسیب و گره جدی مواجه است.

* از یک سو نیروهای جبهه فرهنگی انقلاب، کار عملیاتی را منشا اثر می دانند و به طور ناخودآگاه و یا آگاهانه اصل مهم ساختار سازی، کار سازماندهی شده و تشکیلاتی را بی اثر و در برخی مواقع دست و پاگیر می انگارند! در این نوع طرز تفکر، درجه بی ثباتی ( و نه کم اثری) بسیار بالاست. دلیلش هم بسیار واضح است و آن وابستگی کار بر شخص و امکانات و... است.

در جبهه به شوخی و کنایه یا جدی به رزمنده شلوغ و بی نظم آپاچی می گفتند!