روزنامه کیهان در تاریخ 27 مرداد 1352 نوشت:
شلوار تابستان امسال یکه تاز مد بازار تهران بود و هنوز هم هست. در خیابان های جنوب یا شمال فرقی نمی کند. از هر 100 دختر یا زن، 85 نفر شلوار پوشیده اند. زرد و سبز و قرمز که رنگ های رایج امسال برای شلوار خانمهاست. آقایان هم که معلوم الحالند. سالهاست که پوشش پایشان شلوار است!
روی آوری عجیب خانم ها به شلوار از چیست؟ صاحب یک بوتیک در خیابان رودکی می گوید: برای اینکه بیشتر خانم ها زشتی های پای خود را با آن می پوشانند. علت فروش رفتن شلوارهای راسته و گشاد همین است. از طرف دیگر وقتی زنی شلوار پوشید می تواند کفش پاشنه 20سانتی هم بپوشد تا کوتاهی قدش معلوم نشود. اینهاست که شلوار را امسال یک مدل ماندنی کرد.
از خود خانم ها می پرسیم. از کسانی که شلوار پوشیده اند. هما بلورچی جواب داده است: برای اینکه شلوار راحت و امن است. البته برای جوانان. اما پیرزن هایی که «بلوجینی» های چسبان می پوشند امنیتشان را از دست می دهند و نگاه ها را به پاهایشان می چسبانند.
جواب هما بلورچی جواب مشترک اکثریت خانم های شلوار پوش تهران است. اما اقلیتی که شلوار نمی پوشند مثل ویکتوریا پرند معتقدند: شلوار ظرافت زنانه را از بین می برد و چون شلوار مد روز است کار و بار خیاط ها وسری دوزها سخت سکه است. خودشان هم این را قبول دارند با این تاکید که دوخت شلوار نسبت به کت و شلوار که کم است بالاست.
عباس منیعی سری دوز میدان شهناز تهران گفته است: فروش امسال سه برابر پارسال است، ما الان روزی 50شلوار می فروشیم. او می گوید از نظر شلوار دوزان آدمها بیشتر از 10 اندازه نیستند. نسبتشان هم مشخص است. مثلا همه می دانیم که اندازه 38 به تن 30 درصد مردم می خورد.
بدانید شلوارهای راسته امسال از همه بیشتر مورد توجه است جوانها به آن مدالکاپونی می گویند.
کار فروش شلوار چنان جان گرفته که خیلی ها شلوار های دوخته را کنار پیاده رو می فروشند.
