گشتی در سرزمینی که مکان دیدنی اش، محل انفجارهاست!

توفیقی دست داد تا به بهانه ای عازم سیستان و بلوچستان و شهر زاهدان شوم. به دوستمان که ما را در شهر می گرداند گفتم ما رو ببر جای دیدنی! بنده خدا فکر کرد و گفت اینجا جایی برای دیدن نداره! فقط میشه رفت مسجدجامع اهل سنت و مسجد علی ابن ابی طالب(ع) و مسجدجامع شیعیان زاهدان رو دید.

- مسجد جامع مکی، بسیار بزرگ  و در عین حال مستحکم ساخته شده. از قرار معلوم سنی های زاهدان مشغول خرید ساختمان های اطراف آن بصورت شخصی هستند تا در آینده این مسجد را گسترش دهند!

- شهر زاهدان علاوه بر اینکه به مرکز استان نمی ماند، گاز هم ندارد و شهر بسیار رنگ و رو رفته ای است.

- برای نماز مغرب و عشا به مسجد جامع شیعیان زاهدان رفتیم.  آخرین عملیات انفجاری، انتحاری سیستان در این مکان صورت گرفت. برای هر وعده نماز در این مسجد، 2 لایه حفاظتی برقرار می شود که لایه اول چند مسلح ناجا و حلقه دوم مسئولین مسجد هستند. در داخل مسجد نیز نیروی انتظامی بصورت مسلح حضور داشت.

از در مسجد، جایی که انفجار صورت گرفته بود با اجازه نیروهای امنیتی عکس گرفتم

عکس در مسجد جامع زاهدان - محل انفجار تروریستی که موجب شهادت 27 نفر شد (+) (عکس عامل انفجاری)

عکس / مسجد علی ابن ابی طالب(ع) زاهدان - محل انفجار تروریستی (+)

هدایایی از جنس نفاق...

چندی پیش در کتابچه ای که اشیای نگهداری شده در موزه هدایای مقام معظم رهبری در مشهد معرفی شده بود، کنار کلی عکس از هدایای مسئولین خارجی و داخلی، عکسی از هدیه ای نظرم را جلب کرد.

فکر می کنید چه بود؟ تابلوی خطاطی نفیس اهدا شده از طرف سید عطاالله مهاجرانی! به مقام معظم رهبری در سال 1376 هـ.ش

این مال زمانی است که عطاالله چهره منافقانه اش رو نشده بود...

عکس / تابلوی خطاطی سوره حمد
اهدا شده توسط عطاالله مهاجرانی به مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای در سال 1376

پی نوشت: ـــــــــــــــــــــــــــــ

این عکس را از کتابچه معرفی هدایایی که توسط مسئولین و شخصیت های بین المللی و داخلی به مقام معظم رهبری اهدا شده و هم اکنون در موزه هدایا در حرم مطهر حضرت رضا(ع) نگهداری می شود، گرفتم.

- ادای احترام مهاجرانی به عقاید سلمان رشدی

فرصت سوزی فرهنگی در شب های قدر

شاید بتوان گفت بزرگترین اجتماع مردم حول محور دین، شب های مبارک قدر است. شبی که در آن کودک و جوان و پیر، زن و مرد، همه و همه خود را مقید به حضور در حداقل یکی از شب هایش می دانند. مخاطبی که شاید در دیگر ایام سال، یکبار هم به مسجد نیامده باشد.

اگر بگویم بیش از 80 درصد مردم در این مراسم معنوی شرکت می کنند، گزاف نگفته ایم. همه ما می بینیم که قشر و بازه سنی مخاطبان شب های قدر، بسیار عام و متنوع است.

اگر در طول سال مدیران و برنامه ریزان فرهنگی به لطائف الحیل سعی در جذب حداکثری مخاطب به برنامه های فرهنگی خود دارند؛ - کما اینکه اغلب هم موفق نمی شوند! - به مدد حضرت امیر(ع) خودِ مخاطب بی هزینه با پای خودش در این برنامه فرهنگی- مذهبی حضور پیدا می کند. این اتفاق اثبات می کند که شوق حضور داوطلبانه، خود عامل تاثیر بیش از پیش بر مخاطب است.

عکس های بیشتر

روی صحبت بنده با برنامه ریزان این شبهاست(اعم از سازمان های فرهنگی و بچه های مسجدی و تشکلی).  حال چرا ما باید این فرصت گرانبها را از دست بدهیم؟  اغلب، برنامه هایی در سطح پایین با استفاده از مداحان کم حال، سخنرانان کم سواد و شیوه برگزاری کم بازده را اجرا می کنیم.

مخاطب ما در این شب ها هوشمند است. این شب ها می تواند شروع آشتی جوان و کودک ما با مسجد باشد. شاید بشود با هم افزایی و همکاری تشکل ها و مساجد کوچک با یکدیگر، مراسمی باشکوه و در وسعت بیشتری( از حیث کمی و کیفی) برگزار کرد.

مخاطب حجت را بر ما تمام می کند که من آمدم اما تو...
دلم می سوزد که چرا این فرصت گرانبها را از دست می دهیم...